روز مادر است و من مي‌خواهم صميمانه‌ترين تبريك خود را بدين‌گونه نثارت كنم و جز اين چيزي را براي هديه دادن به تو لايق نمي‌دانم، زيرا عشق، محبت، ايثار و فداكاري تو هديه‌اي به وسعت آسمان‌ها و عمق درياها مي‌طلبد.
مي‌خواهم چيزي بنويسم كه شايد سرسوزني از رنج تو را پاس داشته باشم، اما كاملاً قاصر و مات مانده‌ام و نمي‌توانم از تو بگويم. دلم مي‌خواهد همه رنگ‌هاي دنيا را در دستانم بگيرم و بنويسم، اما به‌سراغ هر واژه كه مي‌روم كمرنگ و شرمگين مي‌شود، زيرا نمي‌تواند بر بلنداي عشق و ايثار تو دست يابد.
با آنكه مي‌دانم تو در استعاره نمي‌گنجي، سعي مي‌كنم بهترين واژه‌ها را كنار هم رديف كنم شايد قطره‌اي از دريا را سروده باشم.
اينك با اين كلمات دست و پا شكسته به پابوس رنج‌ها و شب‌زنده‌داري‌هايت آمده‌ام تا از كوتاهي‌هاي كودكانه من درگذري و بوسه‌ام را بر دستان سرشار از عاطفه و لبريز از محبت و مالامال از عشق خدايي‌ات، پذيرا باشي. مادر بخند تا دوباره با لبخندهاي رويايي‌ات مأنوس شوم، لبخند تو مثل طلوع سپيده برايم بشارت خورشيد است. لبخند پرمهر و سيماي پرمحبتت را بسيار دوست دارم.مادر بگذار صورت چروك و دستان پينه‌بسته‌ات را كه چون چتري از محبت مرا در مسير تندباد حوادث حمايت كرده‌اند، ببوسم و بر اين بوسه افتخار كنم و يكي از ميليون‌ها حقي كه بر گردن من داري ادا كرده و كوچك‌ترين وظيفه خويش را كه سپاس از توست، انجام دهم.
مادر دوستت دارم.